Płowdiw – miasto na siedmiu wzgórzach

Płowdiw jest atrakcyjnym i wyjątkowym miastem z długą historią. Odwiedzane jest znacznie rzadziej przez turystów niż stolica Bułgarii. Najważniejsze atrakcje można zwiedzić w ciągu jednego dnia. To, co przede wszystkim wyróżnia miejscowość, to starożytne ruiny kontrastujące z tradycyjną zabudową.

Metropolia położona nad rzeką Martisa często nazywana jest miastem siedmiu wzgórz. Najwyższe z nich ma 250 m n.p.m., a z każdego można podziwiać panoramę miasta. Umiarkowany klimat i górzysty krajobraz dodają spokojnej atmosfery, a dzięki strefom przeznaczonym tylko dla pieszych i dużej ilości zielonej przestrzeni miasto jest idealne do zwiedzania na piechotę.

Kilka faktów z historii miasta Płowdiw

Płowdiw to drugie co do wielkości miasto w Bułgarii i liczy obecnie około 380 tys. mieszkańców. Położone jest na równinie Górnej Tracji, na wysokości ok. 160 m n.p.m., pomiędzy górami Rodopskimi na południu a Średnią Górą i Starą Płaniną na północy. Współczesne centrum Płowdiwu znajduje się nad starożytnym rzymskim stadionem, ukrytym pod jego główną ulicą.

Płowdiw jest również jednym z najstarszych istniejących miast w Europie, którego początki sięgają co najmniej 2000 lat p.n.e. Każda epoka coś po sobie pozostawiła, a jej pozostałości można zobaczyć w całym mieście. Było ono pod kontrolą różnych narodów, imperiów i królestw takich jak: Trackie, Macedońskie, Rzymskie, Bizantyjskie, Słowiańskie, Bułgarskie i Tureckiego Osmańskie.

Zatem w mieście znajdziemy starożytne kamienne pozostałości z czasów trackich, duże kamienne konstrukcje z czasów rzymskich m.in. stadion, starożytny teatr, a także pozostałości wczesnych kościołów z okresu bizantyjskiego.

Teatr rzymski

Najlepszym punktem, od którego warto rozpocząć zwiedzenie jest bez wątpienia Stare Miasto. Rozciąga się ono na powierzchni 35 km2 i położone jest na trzech wzgórzach. Za najważniejszy zabytek Starego Miasta uważany jest teatr rzymski, który został wzniesiony w 116-117 roku naszej ery. Za jego powstanie odpowiadał cesarz Trajan.

Do dzisiaj jest to jeden z najlepiej zachowanych teatrów rzymskich w całej Europie. Widownia w kształcie podkowy z 28 rzędami marmurowych siedzeń wyrytych w skale jest w stanie pomieścić prawie 7000 tysięcy osób. Obecnie amfiteatr można zwiedzać za drobną opłatą.

Stadion rzymski

Kolejną wyjątkową perłą z czasów rzymskich, która zachowała się w rewelacyjnym stanie jest stadion rzymski. Został on wybudowany w II wieku naszej ery. Stadion, gdzie dawniej odbywały się Igrzyska Olimpijskie mieścił nawet do 30 tys. osób. Obecnie zachowana została część widowni. Obiekt zlokalizowany jest pod poziomem głównej ulicy i można go zwiedzić bez żadnych opłat.

Muzeum Etnograficzne

Następnym punktem na mapie Starego Miasta jest Muzeum Etnograficzne. Utworzone zostało w 1917 roku, a w zabytkowym domu kupca Argir Kuyumdzhioglu znajduje się od 1938 roku. Obiekt jest doskonałym przykładem tradycyjnej bułgarskiej architektury.

W muzeum znajduje się ponad 40 tys. przedmiotów, które stanowią sześć osobnych wystaw. Głównie można znaleźć tam eksponaty z rolniczej przeszłości Płowdiwu, rzemiosła, tkaniny, ubrania, instrumenty muzyczne i przedmioty religijne.

Spacer główną ulicą w Płowdiw

Główna ulica Płowdiwu zwana przez miejscowych Glavnata jest jednym z najważniejszych miejsc w mieście. Rozpoczyna się od Placu Centralnego i kieruje na północ do rzeki Maritza. Ulica ta ma dwie główne części, które są przedzielone zabytkowym placem Dzhumaja.

Na Glavnata oprócz wielu atrakcji znajdują się tam kawiarnie, sklepy z ubraniami czy też pamiątkami. Po drodze znajduje się Plac Stefana Stambolova.

W rzeczywistości prawie nikt w Płowdiwie nie zna tej nazwy placu, ale wszyscy nazywają go “Kopchetata”, co oznacza “Guziki”. Nazwa wzięła się ze względu na siedzenia w kształcie guzików zainstalowanych obok fontanny. Na placu często odbywają się występy folklorystyczne artystów z całego świata.

Na zakończenie zwiedzania warto zrobić sobie pamiątkowe zdjęcie z pomnikiem Milo. Uważany był za ekscentrycznego plotkarza. Podobno znał wszystkie plotki, jakie krążyły w latach 60. Zapisał się na kartach miejskiej historii, dlatego też mieszkańcy, chcąc go upamiętnić postawili mu pomnik. Tradycją jest już szeptanie Milo do ucha życzenia, aby mogło się spełnić.